“Ιδιώτης” σημαίνει πολίτης ή ήλίθιος, πράγμα που τείνει να είναι το ίδιο
Tου Γιώργου Μαθιουδάκη, Μd, phD
Πραγματοποιήθηκε η διακαής επιθυμία του πολιτικού συστήματος να υπάρξει ….πολυσυλλεκτική Κυβέρνηση, μέσω μεθόδων προβολής εξωραϊσμένων προγραμμάτων και βολικής ερμηνείας της λαϊκής ετυμηγορίας.
Όλοι ανησυχούν, τώρα, ότι το πτωχευτικό πρόγραμμα της χώρας και των πολιτών της, που είχαν καταστρώσει και εκτελούσαν αδίστακτα οι προηγούμενες 2 Κυβερνήσεις εξελίσσεται κανονικά, ώστε οι εκλογές δεν έπαιξαν κανένα ρόλο στη χάραξη πολιτικής, αλλά είχαν μόνο επικοινωνιακό χαρακτήρα και αποστόμωσε κάποιους γκρινιάρηδες περί δήθεν σκοροφαγωμένης δημοκρατίας.Τώρα, πιά, μπορούν να κάνουν τα μεταξύ τους συμφωνηθέντα, με την …”άδεια” της Δημοκρατίας και του επίμονα φιλοθεάμονος κοινού. Η Δημοκρατία επιβεβαιώθηκε και όλα συνεχίζουν να “βαίνουν καλώς”, σύμφωνα με το προδιαγεγραμμένο σχέδιο. Έτσι, η αναδιαπράγματευση έγινε “ανδιαπραγμάτευση, στο μέλλον”, το “δεν θα υπάρξουν περικοπές” έγινε “άρον-άρον περικοπές”, και η “αξιοποίηση δημόσιας περιουσίας” έγινε “ξεπούλημα εδώ και τώρα… που θα συνέχιζε χωρίς απόκλιση την ολοκλήρωση του λαοκτόνου προγράμματος της προηγούμενης …μονοσυλλεκτικής… Κυβέρνησης, αντί να προβεί σε μοντάρισμα ενός κράτους αποτελεσματικού, οικονομικά οριοθετημένου και επιτελικού, έχει, ήδη πλήρως, αποκαλυφτεί.
Με πρόφαση, αλλά όχι ειλικρινή πρόθεση, [α] να καταργήσουν Φορείς και Οργανισμούς, χωρίς αντικείμενο, όπου, όμως, σταυλίζονται αποσπάσματα κομματικού στρατού, [β] να αποκρατικοποιήσουν λειτουργίες και δομές που ναι μεν δεν απαιτούν κρατική εποπτεία και διαχείριση, αλλά εξυπηρετούν, πάντως, στόχους επικρατήσεως του τρέχοντος ανοίκειου και αναποτελεσματικού πολιτικού προσωπικού, μέσω του οποίου, μόνο, μπορούν να ικανοποιούν τις επιδιώξεις τους, [γ] να αναδιαρθρώσουν τις δημόσιες σε όργανα εξυπηρετήσεως των πολιτών και όχι μέσα καταπιέσεώς και υποταγή τους, προχωράνε ακάθεκτοι στην υλοποίηση και των υπολοίπων σταδίων ερημοποιήσεως μιας χώρας κι ενός άφρονος λαού που τους άφηνε επί δεκαετίες να μεθοδεύουν συστηματικά την απορρύθμισή του.
Ισχυρίζονται ανερυθρίαστα ότι με την “παρόλα” των εκλογικών αναμετρήσεων διευθετήθηκε το “ζήτημα κρίσης εμπιστοσύνης προς την Κυβέρνηση, τα κόμματα, τη Βουλή και τους δημόσιους θεσμούς εν γένει”.
Και εμείς ρωτάμε απορημένοι: Δηλαδή πως ακριβώς οι πολίτες πλέον εμπιστεύονται ένα αποδεκατισμένο σύστημα Υγείας, στο οποίο υπηρετεί απλήρωτο προσωπικό, στερείται στοιχειωδών αναλωσίμων, καθιστά αδύνατη την πρόσβαση σε οποιουδήποτε κόστους έγκαιρη θεραπεία; Πως ακριβώς εμπιστεύονται ένα αποπροσανατολισμένο εκπαιδευτικό σύστημα, στο οποίο η χρηματοδότηση για έρευνα συναποφασίζεται με κάποιον δημοτικό σύμβουλο δήμου που έτυχε να κείται πλησίον του Πανεπιστημίου; Πως ακριβώς θα εμπιστευτεί τις μεταφορές όταν θα έχουν χαριστεί σε ιδιώτες, οι οποίοι θα παίξουν το παιχνίδι (μπορεί να είναι και οι ίδιοι) που έπαιξαν οι “παραχωρησιούχοι” (sic) που άρπαξαν τους εθνικούς δρόμους, φύτεψαν παντού διόδια και…έκτοτε, μαζεύουν δίφραγκα, αναστέλλοντας της εκτέλεση των υποχρεώσεών τους πίσω από το πρόσχημα μιας τσιριμόνιας, για την οποία παρέπεμψαν το κράτος σε αέναες δικαστικές διαμάχες.
ΌΧΙ!!!
Η αλήθεια είναι ότι πέρασαν στην τρίτη φάση πλήρους αποψιλώσεως της ελληνικής οικονομίας, που αποσκοπεί να καταστήσουν τους πολίτες ιδιώτες (idiots), δηλαδή πάσχοντες από επίκτητη ιδιωτεία, να τους κάνουν να αποδέχονται αδιαμαρτύρητα τη σταδιακή καταδίκη τους, ως άτομα και εθνική συλλογικότητα, νομίζοντας ότι είναι ένας σύντομος εφιάλτης που θα περάσει και ότι γρήγορα θα ανατείλει πάλι η ημέρα που θα τρώμε ανέλεγκτα, θα τρέχουμε στα βουλευτικά γραφεία για ρουσφετάκια στιγμής (π.χ., να πάρουμε πάσσο για τις αστικές συγκοινωνίες…κ. ‘α. κουφά, με τα οποία επιδίδονται οι χιλιάδες μετακλητοί δημόσιοι υπάλληλοι των πολιτικών γραφείων, αντί να επεξεργάζονται μέτρα, νομοθετικά σχέδια και διαγράμματα ροής….
