Σαν σήμερα λαβώθηκε θανάσιμα ο Γεώργιος Καραϊσκάκης
“Σαν σήμερα, 22 Απριλίου 1827, λαβώθηκε θανάσιμα στο Νέο Φάληρο ο Αρχιστράτηγος Γεώργιος Καραϊσκάκης και πέθανε 23 Απριλίου ανήμερα στη γιορτή του!!!
Eλληνες στρατιώτες επιτέθηκαν χωρίς διαταγή κατά του στρατοπέδου του Κιουταχή. Για να μη γενικευθεί η σύγκρουση, ο Καραϊσκάκης βγήκε από τη σκηνή του και κατευθύνθηκε έφιππος προς το σημείο της συμπλοκής γύρω στις 4 το απόγευμα. Μία σφαίρα, όμως, τον βρήκε στο υπογάστριο και τον τραυμάτισε σοβαρά. Παρά τις προσπάθειες των γιατρών, ο Καραϊσκάκης άφησε την τελευταία του πνοή στις 4 το πρωί της 23ης Απριλίου 1827, ανήμερα της ονομαστικής του εορτής. Έχει διατυπωθεί η άποψη ότι ο θάνατος του Καραϊσκάκη οφειλόταν σε δολοφονική ενέργεια είτε με υποκίνηση των Άγγλων, που ήθελαν τον περιορισμό της Επανάστασης στην Πελοπόννησο, είτε του μεγάλου αντιπάλου του Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου.
Την επομένη, οι Έλληνες με πεσμένο ηθικό και κακή στρατηγική, υπέστησαν συντριπτική ήττα στη Μάχη του Αναλάτου από τον Κιουταχή, ο οποίος πολύ γρήγορα κατέστειλε την επανάσταση στη Στερεά Ελλάδα.
Το έθνος θρήνησε το χαμό του ήρωα. Και δικαίως, διότι η απώλειά του υπήρξε ανεπανόρθωτη. Ο Καραϊσκάκης ήταν αδύνατος, φιλάσθενος (έπασχε από φυματίωση), μέτριος το ανάστημα, ιδιαίτερα νευρικός, οξύθυμος, βωμολόχος και υβριστής. Αλλά είχε χαλύβδινη θέληση, δύναμη σκέψης και κριτικής και ιδιαίτερη ικανότητα στην ταχύτατη λήψη αποφάσεων και εκτέλεση αυτών. Με μία λέξη, ήταν ηγέτης. Άλλο ζήτημα αν, όπως έλεγε ο ίδιος, ο χαρακτήρας του τον έκανε να είναι άλλοτε άγγελος και άλλοτε διάβολος.
Πηγή: https://www.sansimera.gr/biographies/1259
© SanSimera.gr
Απόσπασμα από ομιλία μου το 2004 στην ετήσια εκδήλωση του Συνδέσμου Νέου Φαλήρου “ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΕΙΑ”με τίτλο Ο Μεγάλος Ορκος!!!
Προσπέφτω, προσκυνώ και γώ της δόξας σου το θρόνοΟ Γεώργιος Καραΐσκάκης που σήμερα τιμούμε μαζί με όλους αυτούς τους επώνυμους και ανώνυμους συναγωνιστές του που έχουμε την τιμή να αναπαύονται σ΄αυτό τον ιερό χώρο,ήτανπαιδιά μιας βασανισμένης χώρας που γιγαντώθηκαν με το πικρό γάλα του μαρτυρίου.Άτρομοι στη μάχη,αγνοί στην καρδιά,χαμογελαστοί στο θάνατο.Οι πρόμαχοι της ελευθερίας που σήμερα γιορτάζουμε μας παρέδωσαν ένα συμβόλαιο γραμμένο με το αίμα τους.Κι αυτό λέει ότι η ελευθερία δεν είναι κατάσταση παθητική.Είναι πράξη ζωής,διαρκής αγώνας,μετερίζι γι΄αγώνες και κερδίζεται από εκείνους που είναι έτοιμοι κάθε στιγμή να βάλουν για αντισήκωμα τη ζωή τους.Τα όνειρα και οι θυσίες τους δεν απέβλεπαν στο να δημιουργήσουν ένα κράτος φτωχών και δυστυχισμένων αλλά να εξασφαλίσουν σ΄εμάς τη δυνατότητα μιας πνευματικής ανύψωσης “Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία ” λέει ο Κάλβος.Και μεις σήμερα εδώ μπροστά στα κενοτάφιο και τα ηρώο τους που φιλοξενούνται και αναπαύονται τα οστά τους αλλά και μπροστά σε κάθε απέριττο τάφο όπου ένας ξύλινος σταυρός σημαδεύει τη μαρτυρική τους παρουσία σε κάποια βουνοκορφή από τη Ροδόπη ως τον Ψηλορείτη κι απ΄τις πανώριες θάλασσες ως τα περήφανα βουνά ας σταθούμε με περηφάνεια, με την καρδιά μας να χτυπά για κείνους και τη σκέψη μας να φτερουγίζει κοντά τους ας αναπολήσουμετην ηρωϊκή θυσία τους,ας αντλήσουμε δυνάμεις από το υπέροχο παράδειγμά τους,ας τιμήσουμε τα ιδανικά που έγραψαν με το αίμα τους ,και ας ορκισθούμε στα ιδανικά αυτά αιώνια πίστη και αφοσίωση και ότι θα τα διαφυλάξουμε σαν ιερή παρακαταθήκη και σαν ευλαβική κληρονομιά.Μπροστά στον απέριττο βωμό τους ας κλίνουμε ευλαβικά το γόνυ και με τρεμάμενο χέρι ας καταθέτουμε επάνω του λίγα φύλλα Απολλώνιας δάφνης σαν ελάχιστο φόρο τιμής και ευγνωμοσύνης μπρος τη μεγάλη τους θυσία.
