Aρθρο του Δημήτρη Καπράνου στην εφημερίδα ΕΣΤΙΑ
Ως να εκτελούν δρομολόγια της γραμμής “Παλούκια-Πέραμα”, εκατοντάδες εισβολείς από την Βόρειο Αφρική, μέσω Λιβύης, αποβιβάζονται ανενόχλητοι στις ακτές της Κρήτης.
Ανδρες όλοι, εικοσιπεντάρηδες οι περισσότεροι, ούτε ίχνος γυναίκας, εισβάλλουν και αποβιβάζονται, δίχως να ρωτήσουν αλλά και δίχως να τους ερωτήσει κανείς: “Quo vadis?”...
Τί, άραγε, επιιθυμούν οι φύλαρχοι ,κυρίως εκείνος ο κλασικός απόγονος αγρίων φυλάρχων νομάδων, Χαφτάρ, της Λιβύης;
Ίσως να μας λύσουν το “δημογραφικό”; Δεν βλέπουμε, όμως, να φέρνουν τις γυναίκες τους. Κι αυτό δεν είναι καθόλου καλό!
Ίσως να μας λύσουν το “εργατικό”; Δεν δείχνουν, όμως, δεν φαίνονται για εργάτες, μάλλον με “τσαμπουκάδες” μοιάζουν.
Κι εμείς, τί κάνουμε; Γιατί “υποδεχόμαστε” και “διασώζουμε” ανθρώπους τους οποίους δεν θέλουμε και δεν έχουμε ανάγκη; Τί σόι “ανθρωπισμός” είναι αυτός, ο οποίος έχει καταφέρει ισχυρό πλήγμα στον ήδη δοκιμαζόμενο τουρισμό της Μεγαλονήσου;
Δεν τους έφθανε των Κρητικών η υπόθεση των παρανόμων ακροτικών επιδοτησεων, εχουν τώρα και “δαύτους”.
Για σκεφθείτε, να έχετε κλείσει από το περασμένο Φθινόπωρο το ξενοδοχείο σας, να έχετε πάρει την άδειά σας, να έχετε πάρει μαζί την σύζυγο και τα παιδιά σας, από την κατάξανθη Σκανδιναβία (έχει γεμίσει το Ρέθυμνο Σκανδιναβούς εσχάτως) κι εκεί που απολαμβάνεις το μπάνιο σου στα καταγάλανα νερά, “πιάνει” στην αμμουδιά μια “ναυαγοσωστική” (προφανώς κλεμένη) βάρκα και πηδούν απο μέσα καμιά εκατοστή αλαλάζοντες μαντραχαλάδες...
Τί μπορούμε να κάνουμε; Κατ' αρχάς, να “βολέψουμε” τους απρόσκλητους εισβολείς κάπου που να ειναι απομονωμένοι, κάπου όπου θα γνωρίζουν ότι θα παραμένουν υπό περιορισμό μέχρι να επιστρέψουν (εκόντες-άκοντες) στα παράλια της Λιβύης, στον τόπο, δηλαδή, της επιβιβάσεώς τους.
Δεν αντέχει ούτεν έναν ακόμη εισβολέα η Ελλάδα. Δεν χρειάζεται όλο αυτό τον κόσμο που στέλνουν οι “τσαμπουκάδες” του Ισλάμ, φύλαρχοι μιας χώρας διαλυμένης.
Της Λιβύης την οποία ο Μουαμάρ Καντάφι είχε κάνει κράτος ισχυρό, έχοντας κατορθώσει να δαμάσει τους φυλάρχους. Οι “σύμμαχοι”, όμως, οι εμπνευστπες της δήθεν “Αραβικής Ανοίξεως” τον δολοφόνησαν, πιστεύοντας ότι “θα ειχαν του χεριού τους” τον (όποιον) νέον ηγέτη.
Μόνο που οι φύλαρχοι βρήκαν ευκαιρία να ανακτήσουν την δύναμη που τους είχε αφαιρεσει ο ευφυής συνταγματάρχης και αμέσως σήκωσε ο καθένας; το “μπαϊράκι”του.
Μια με τα “τουρκο-λιβυκά μνημόνια”, μια με τα καραβάνια των εισβολέων, οι φύλαρχοι (κυρίως ο πάντα βλοσυρός και γιαλαντζί “τσαμπουκάς” Χαφτάρ), εκβιάζουν την Δύση και ,κυρίως την ΕΕ με την παλάμη προτεταμένη ζητώντας-τί άλλο;- χρήμα και όπλα!
Χρήμα για να γεμίζουν τα χρηματοκιβώτιά τους και όπλα για να πολέμησουν μεταξύ τους, όταν θα αποφασίσει κάποιος να γίνει “Καντάφι στην θέση του Καντάφι”.
Αυτοί οι τύποι δεν παλεύονται με επικλήσεις στο “διεθνές δίκαιο”, διότι αφ'ενός δεν του δίνουν καμία σημασία, αφ' ετ'έρου μπορούν και οι ίδιοι (μέσω του Ταγίπ) να το επικαλούνται με την γνωστή τακτική :“Εμείς θα λέμε ότι θέλουμε κι άσε τους άλλους να κουρεύονται”....
Ο πρωθυπουργός πρέπει αμέσως να θέσει το θέμα σε όλλους τους Ευρωπαίους ηγέτες και να πρεοειδοποιήσει για δυναμικές λύσεις!
Φρεγάτες, αντιτορπιλικά και περιπολικά, όταν όλοι γνωρίζουμε ότι κανείς δεν θα τολμήσει να εμποδίσει πραγματικά τους εισβολείς, ουδόλως ωφελούν. Αντε, να δούμε τώρα πώς θα ξεμπλέξουμε (και) με δαύτους...
Υ.Γ: Το άρθρο γράφτηκε ΠΡΙΝ ο Χαφτάρ πετάξει έξω τους υπουργούς και τον Επίτροπο της ΕΕ!