Της ίδιας συνομοταξίας – Του Μιχάλη Χάνδακα
Εψαξα στο αρχείο μου και βρήκα το ραδιοφωνικό μήνυμα του Κώστα Σημίτη που μετέδιδαν οι σταθμοί παραμονές των εκλογών του 2000. Το βαλα στο laptop για να θυμηθώ τι μας αράδιαζε εκείνη την εποχή ο τότε πρωθυπουργός. Τότε που δεν υπήρχε κανένα σύννεφο στον ορίζοντα και κανένα σημάδι δεν προμήνυε τη σημερινή κατάρρευση των πάντων.
Ο κ. Σημίτης απευθυνόταν στον ελληνικό λαό, διαχωρίζοντας τις δεσμεύσεις του από τις υποσχέσεις που έδιναν οι άλλοι υπογράφοντας, όπως έλεγε, επιταγές χωρίς αντίκρισμα.
Εχει πολύ ενδιαφέρον να θυμηθούμε τα φληναφήματα και τους πομφόλυγες του κ. Σημίτη. Κοινώς, τις σαχλαμάρες και τα ψέματα που έλεγε με στόμφο και σταθερή φωνή πριν από 12 ακριβώς χρόνια. Ηξερε βέβαια τι έκανε. Ηξερε ότι το καράβι πάει πρόσω ολοταχώς για τα βράχια. Δικός του στόχος ήταν απλώς να υφαρπάξει την ψήφο των Ελλήνων και να την κάνει, κατά το κοινώς λεγόμενο, με ελαφρά πηδηματάκια τέσσερα χρόνια μετά δίνοντας την καυτή πατάτα στον εθνικό κίνδυνο Γιώργο Παπανδρέου.
Ωραία που μάς τα ’λεγε ο κ. Σημίτης; Μιλούσε για ισχυρή Οικονομία η οποία πατούσε σε πήλινα πόδια. Μιλούσε για Κοινωνικό Κράτος ενώ «έπαιζε» η κυβέρνησή του τα αποθεματικά τους στο Χρηματιστήριο και 12 χρόνια μετά δεν υπάρχουν χρήματα για την επί πιστώσει χορήγηση των φαρμάκων ενώ υποβαθμίζονται μέρα με τη μέρα οι παρεχόμενες υπηρεσίες υγείας. Μιλούσε για την ενίσχυση τού – πώς το είπε; – Κοινωνικού Κράτους με 45 τρις τα οποία ήταν δανεικά και λίγα χρόνια αργότερα μάς τα απαιτούν οι δανειστές μας βάζοντας χέρι στην εθνική μας κυριαρχία. Μιλούσε για αυξήσεις στις κατώτατες συντάξεις χωρίς να υπάρχει καμία ένδειξη για το τσεκούρωμα που θα ακολουθούσε.
Και όλα αυτά τα ’λεγε κάνοντάς του πρίμο σεκόντο τα πρωτοπαλίκαρα της κυβέρνησής του. Ο Γιώργος Παπανδρέου, ο Βαγγέλης Βενιζέλος που συμπληρώνουν το κάδρο των υπευθύνων για την κατάντια της Ελλάδας και των Ελλήνων. Οσο κι να προσπαθούν κάποια συμφέροντα να ξεπλύνουν τις αμαρτίες Βενιζέλου στην κολυμπήθρα των Σιλωάμ, και να τον παραδώσουν καθαρό κι αμόλυντο στην κοινωνία έτοιμο να διεκδικήσει τη διακυβέρνηση της χώρας – μόλις «καεί» κι ο Σαμαράς – δεν θα το επιτύχουν. Της ίδιας συνομοταξίας ήταν και ο Γιωργάκης, της ίδιας πολιτικής συμμορίας είναι και ο Βαγγελάκης αλλά και ο Αντωνάκης.
