Προσοχή στην ούγια
Γράφει ο Μιχάλης Χάνδακας
Κι όμως, είναι ακόμα εδώ, με πυροτεχνήματα, καπνούς κι όλα τα απαραίτητα για μια εντυπωσιακή εμφάνιση. “Ξέρετε,οι άνθρωποι θέλουν ακόμα να μας δουν, οπότε, γιατί να τους απογοητεύσουμε; Απάντησε ο Gene Simmons των Kiss, όταν τον ρώτησαν γιατί του πήρε τόσο καιρό για να τραβήξει την πρίζα.
“Τόσες δεκαετίες μαζί, κι ακόμα περνάμε καλά και το απολαμβάνουμε, άρα γιατί να σταματήσουμε; Μ’αρέσει να παίζω σε live! Όταν ανεβαίνω στη σκηνή νιώθω πόσο θεός είμαι! Όχι μόνο δυνατός αλλά και επιθυμητός. Ξέρεις, αν είσαι ροκ σταρ, μπορείς να ξυπνήσεις την άλλη μέρα μ’ένα κορίτσι στο πλευρό σου που δε ρώτησες καν τ’όνομα του”.
Στα 69 του και πλούσιος όσο μια μικρή χώρα,ο Simmons δε χρειάζεται πια το χρήμα που βγαίνει από τουρνέ. Εχω την εντύπωση, όμως, ότι δεν του είναι δύσκολο να αφήσει τη δημοσιότητα, τη δύναμη, το κύρος όλου αυτού. Ποιός μπορεί να τον κατηγορήσει; Το Rock’n’roll ποτέ δε γερνά κι όπως φαίνεται, ούτε αποσύρεται. Μετά βίας, όμως, περνά ένας μήνας χωρίς κάποια μπάντα γκριζαρισμένων γερόλυκων που ουρλιάζουν επί σκηνής και βάζουν τα δυνατά τους για να θυμηθούν τους στίχους των τραγουδιών που έγραψαν πέντε δεκαετίες πριν.. Γιατί όμως, τόσοι συνταξιούχοι αστέρες βγαίνουν στον δρόμο κι έρχονται κατά δω; Είναι το διαδίκτυο dude!!!… Το streaming και το downloading έχουν σκοτώσει τις πωλήσεις album, κι γι’αυτό τόσοι πολλοί αστέρες στη δύση τους αναγκάζονται να βγουν σε περιοδεία συχνότερα έτσι ώστε να βγάζουν ένα αξιοπρεπές εισόδημα. Η αγορά των νοσταλγών baby-boomer επίσης, είναι τεράστια.Ο κόσμος είναι γεμάτος με τύπους που πιστεύουν ότι δεν έχει βγει ούτε ένα άλμπουμ της προκοπής από το 1974 και μετά, και γουστάρουν να τα σκάνε χοντρά για να δουν μπάντες που στα νιάτα τους έκαναν τις καρδιές τους να χτυπάνε πολύ δυνατά.
Οι Styx, Foreigner, REO Speedwagon, Journey, Def Leppard, Van Halen, Yes, Aerosmith, Guns N’ Roses, the Beach Boys – όλοι έχουν γυρίσει την υφήλιο τα τελευταία χρόνια παίζοντας σε μεγαλύτερα ηλικιακά ακροατήρια που τους συνοδεύουν στο τραγούδι από κάτω… Χώρια το φαινόμενο των τουρνέ “επανένωσης” στις οποίες μερικοί σκονισμένοι επιζώντες από μια φορά κι έναν καιρό μεγάλες ροκ μπάντες επανασυνδέονται, αν και τα βασικά μέλη είναι φευγάτα-κυριολεκτικά και μεταφορικά. Οι εξαιρετικά αμφιλεγόμενες τωρινές μπάντες των Queen, The Doors, INXS, Thin Lizzy, Pink Floyd, Lynyrd Skynyrd, The Stranglers, The Jam, Grateful Dead, T. Rex και Creedence, έχουν εξαντληθεί από τις παγκόσμιες τουρνέ και συνεχίζουν να έχουν ζήτηση, παρά τον θάνατο ή την απουσία των αρχικών front-men.
Η εκμετάλλευση του ονόματος παίζει πολύ κι ακούστε περίπτωση…Gabba gabba τι? Πώς λέμε Ramones; Ε,καμία σχέση!!!Ούτε ένα από τα τέσσερα ιδρυτικά μέλη αφού ΟΛΟΙ έχουν πεθάνει όπου το 2016 εμφανίζεται ένας drummer “Richie Ramone” Reinhardt και εξαργυρώνει το γεγονός ότι βρέθηκε για δέκα λεπτά με τους διάσημους πανκ ρόκερς εκεί στα mid-80s. Ή ο Drummer Chris White και ο σαξοφωνίστας Chris Whitten από τους Dire Straits που μάζεψαν ένα τσούρμο τυχαίους και ξεκίνησαν περιοδεία ως The Dire Straits Experience το 2016,την ίδια περίοδο που οι Mickey Dolenz και Peter Tork εμφανίζονταν με τραγούδια των Monkees που έφερναν περισσότερο σε χιμπαντζή παρά σε μαϊμού. ή ακόμα και σαν ένα μεταλλαγμένο οργανισμό…η περίπτωση του να χωρίζεται μια μπάντα στα δυο πχ μία εκδοχή των UB40, βγαίνει και παίζει με αρχηγό τον τραγουδιστή Ali Campbell, ενώ την ίδια στιγμή κάποιοι άλλοι UB40 περιοδεύουν κάπου αλλού με αρχηγούς τα αδέρφια του Campbell,Duncan και Robin. Το 2014, μάλιστα έπεσε αρκετό γέλιο όταν ΚΑΙ οι δυο εκδόσεις των UB40 κλείστηκαν για να παίξουν στο Dubai την ίδια μέρα!!!! Ούπς!!!Επειδή εμφανίστηκαν ΚΑΙ στην Ελλάδα πέρσι, εμείς ΠΟΙΑ εκδοχή είδαμε και άραγε….πήρε κανείς χαμπάρι… ΚΑΤΙ;
Συνεχίζεται…
