…Επί της δηλώσεως του αθλητού κου Τασιάδη
Του Γιώργου Mαθιουδάκη MD, PhD – Διευθυντή Πνευμονολογικής Κλινικής Νοσοκομείου Νικαίας Πειραιώς
geoamath@otenet.gr
… O ωφελιμισμός, η χρησιμοθηρία, η έπαρση, ο ατομικισμός δεν είναι χαρακτηριστικά ελληνικής στόφας. Εσείς κε Τασιάδη είχατε πάψει να είστε Έλληνας, πολύ πριν αντιληφθείτε το ..συμφέρον σας, ως ..”προστατευόμενος” αθλητής. Ούτε το ελληνικό πνεύμα έχετε ενστερνισθεί ούτε το Ολυμπιακό ιδεώδες σας κανοναρχεί. Δική σας η επιλογή ως πεζότητα μιας επενδυτικής ευκαιρίας. Εσείς, μόνος σας, επιλέξατε να προπονηθείτε προστατευόμενος και.. αποζημιούμενος. Περιφρονείσατε τον κότινο, το στεφάνι αγριελιάς, που θα μπορούσε να σας δώσει η Ελλάδα, με την για πάντα αγάπη της. Θέλατε να έχετε την ευκαιρία εξαργυρώσεως μιας οιωνεί επιτυχίας σας. Είναι η καρτεσιανή τακτική των Ευρωπαίων..που είναι κατανοητή επειδή είναι δισυπόστατη. Οι Έλληνες έχουν την πρόθεση, τουλάχιστον, της αρμονίας… Ένα δυσκολότερο και πολυπλοκότερο σύστημα αξιών.
Να ξέρετε όμως, ότι σαν κι εσάς χιλιάδες ΕΛΛΗΝΟΠΟΥΛΑ διαπρέπουν στο εξωτερικό, σε πλειάδα στίβων. Δρέπουν νίκες, μπροστά στις οποίες η δική σας έχει ήδη αποχρωματιστεί. Είναι μοίρα του Λαού μας, η ξενητειά. Και ο νόστος μόνιμα μορφοποιεί τα συναισθήματά τους. Ελπίζουν να γυρίσουν στην Πατρίδα, να ακουμπήσουν στα πόδια τους τις επιτυχίες και διακρίσεις. Τότε, έτσι μόνο, θα έχουν ένα μέτρο των κατορθώσεών τους. Χωρίς να τ΄αποθέσουν στα πόδια της, καμμιά, μα καμμιά διάκριση δεν απαλύνει τον πόνο του ξενητεμού. Από τα λεγόμενά σας φαίνεται ότι εσείς δεν είστε έτσι. Μειωδοτείτε ακόμη και τη δικηά σας περηφανή νίκη. Την ανταλάσσετε με υλικά ωφελήματα, δεύτερης τάξεως: μια θέση αστυνομικού.Έχετε ήδη καταστεί ένα σύγχρονο άτομο. Αποτιμάσθε σε γρόσια, ό,τι κάνετε το κάνετε για εξασφάλιση σε επίπεδο συρμού. Για τίποτα αληθινά μεγάλο δεν ρισκάρετε.
Δεν μοιάζετε με τους άλλους συναθλητές σας, που παίρνοντας διακρίσεις και μετάλλια είπαν “για την Ελλάδα ρε γαμώτο”. Ούτε μοιάζετε με εκείνον που έβαλε το μετάλλιο πάνω από το εθνόσημο στη θέση της καρδιάς, αφιερώνοντάς το στην πατρίδα του. Είναι λοιπόν καλύτερα που εσείς, ως αστυνομικός στη Γερμανία, δεν θα είστε στην Ελλάδα, να βλέπετε εκείνους με το κότινο, που θα θεοποιούνται, επειδή κάνανε ό,τι κι εσείς, αλλά χωρίς προστασία και ανταλλάγματα μίζερες θέσεις αστυνομικού.Τους πατριώτες να αλλάζουν από άδολο ενδθουσιασμό: “Κάτθανε Διαγόρα, ου ες Όλυμπον αναβήσεις”.
Τα αετόπουλα της πατρίδας μας που φεύγουν να πετάξουν σε άλλους ουρανούς, κερδίζουν μάχες, καθίστανται επιλέξιμοι, διεισδύουν στις καλύτερα οργανωμένες ξένες χώρες, αλλά δεν διανοούνται να καταμετρούν τις καταιγιστικές νίκες τους, με μέτρο την υλική απολαβή, όπως κάνετε εσείς. Και αυτή η αγοραία αντίληψη ότι “…δεν δίνεις τίποτα, επειδή δεν σου προσφέρθηκε τίποτα”.
Εδώ, οι νέοι μας υποκλείνονται στην πατρίδα τους και ο κότινος που Εκείνη τους προσφέρει, -στεφάνι αγριελιάς- είναι ό,τι περισσότερο είχαν στα όνειρά τους. Εσείς, στα ακραία όνειρά σας είχατε μια θέση αστυφύλακα!
Συγχαρητήρια για την επιτυχία σας.
