Βασικά σημεία από την αγόρευση Νεράντζη επί του προϋπολογισμού

Μιλώντας προχθές στη Βουλή, κατά τη διάρκεια της συζητήσεως επί του προϋπολογισμού, ο βουλευτής της B’ Πειραιά Τάσσος Νεράντζης τόνισε, μεταξύ των άλλων, και τα εξής:

Η παρούσα συγκυρία είναι η χειρότερη, από όσες γνώρισε ο τόπος, από της ιστορήσεως των περιπετειών του. Χαλεπότερη και από την περίοδο, μετά την κατοχή και τον εμφύλιο – την πτώχευση του 1932 – την μικρασιατική καταστροφή, όπου 1,5 εκατομμύρια αθώοι και γνήσιοι Έλληνες «συνωστίσθηκαν στην προκυμαία» – την πρώτη πτώχευση επί Χαρ. Τρικούπη, τον Ελληνοτουρκικό πόλεμο και την θέση της χώρας υπό Διεθνή δικονομικό έλεγχο – τον πρώτο προϋπολογισμό του αγώνα της παλιγγενεσίας.

Αυτό το θολό δημοσιονομικό και κοινωνικό τοπίο:

Απαγορεύει να βλέπουμε τον προϋπολογισμό ως αφορμή ασκήσεως κοντόφθαλμης αντιπολίτευσης, να προβαίνουμε σε αβάσιμες καταγγελίες και απατηλές υποσχέσεις, να μικρολογούμε και να μακρηγορούμε.

Η ύφεση θα κλείσει στο 6,5 %. Το Δημόσιο Χρέος θα διαμορφωθεί στο 189,1% του ΑΕΠ. Η ανεργία καλπάζει. Κύματα οι περικοπές από χαμηλόμισθους και χαμηλοσυνταξιούχους.

Ερωτάται: Πότε θα σταματήσει η καταιγίδα;

Ο Πρωθυπουργός δήλωσε πως αυτά τα μέτρα ήταν τα τελευταία.

Δεν μπορούμε παρά να τον πιστέψουμε.

Έπιασαν τόπο οι μέχρι τώρα θυσίες;

Έτσι επιβεβαιώνουν οι αριθμοί. Ακόμη και πρωτογενές πλεόνασμα (έστω 0,4% του ΑΕ) θα προκύψει για πρώτη φορά, μετά από 10 χρόνια, ενώ ο πληθωρισμός τιθασεύεται.

Δεν υπάρχει άλλη ρεαλιστική λύση. Να μείνουμε στο ευρώ και να φύγουμε από το Μνημόνιο (όπως υποστηρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ) δεν γίνεται. Μπορούμε βέβαια να φύγουμε από το ευρώ, οπότε θα χάσουμε το 80% του βιοτικού μας επιπέδου σε λίγους μήνες.

Όλα αυτά τα μέτρα είναι μεν οδυνηρά, δυσβάσταχτα, αλλ’ αναγκαία και εν πάση περιπτώσει είναι μονόδρομος, αλλ’ αφήνουν ελπίδες. Και άλλοτε επιβαρυνθήκαμε, αλλά δεν λυγίσαμε.