Ζουν σε άλλη χώρα;

Τόση πια ευαισθησία για τους μετανάστες – που τη θεωρώ και υποκριτική μέχρι ενός σημείου – δεν την αντέχω. Και λέω υποκριτική γιατί κάποιοι θεωρούν υποχρέωσή τους απέναντι στο κόμμα, και δη στον ΣΥΡΙΖΑ, να οργανώνουν αντιρατσιστικά συλλαλητήρια και να διαδηλώνουν στέλνοντας μηνύματα κατά του ρατσισμού λες και οι Ελληνες είμαστε ρατσιστές. Ολοι καταδικάζουμε τα μεμονωμένα περιστατικά βίας κατά των φιλήσυχων μεταναστών.

Εβλεπα, όμως, τα τηλεοπτικά πλάνα με την πορεία στη Νίκαια επικεφαλής της οποίας ήταν ο δημοτικός σύμβουλος, πρώην αντιδήμαρχος Μιχάλης Παπαδόπουλος και από την άλλη κάποιους Νικαιώτες να έχουν βγει στα μπαλκόνια κρατώντας ελληνικές σημαίες.

Εχω επικροτήσει τον αγώνα του κ. Παπαδόπουλου για την ίδρυση ειδικού σχολείου στη Νίκαια, αλλά σε μια περίοδο που οι αυτοκτονίες στη χώρα μας «διανθίζουν» καθημερινά το αστυνομικό δελτίο, όλη μας η έγνοια ήταν οι αντιρατσιστικές διαδηλώσεις.

Λες και ζουν σε άλλη χώρα, σε άλλο πλανήτη και αγνοούν ότι το υπ’αριθμόν ένα πρόβλημα σήμερα στην Ελλάδα είναι η απόγνωση στην οποία έχουν οδηγηθεί πολλοί συνάνθρωποί μας από τα οικονομικά αδιέξοδα. Αυτά γίνονται η θηλιά που τους πνίγει αλλά δεν είδα αυτούς τους… υπερευαίσθητους με τους μετανάστες συμπολίτες μας να δείχνουν την ευαισθησία τους με τον ίδιο τρόπο για όλους αυτούς τους αυτόχειρες που κόβουν πρόωρα το νήμα της ζωής τους. Λυπάμαι.