ΕΣΕΕ:«Οικονομική βία τα μέτρα είσπραξης χρεών»

Με ανακοίνωσή της η ΕΣΕΕ υποστηρίζει ότι το κυνήγι εσόδων του Δημοσίου σωστά, αλλά μάλλον αργά, επικεντρώνεται σε καταθέσεις, τόκους, ακίνητα, αυτοκίνητα, εισοδήματα, μισθωτήρια, ενοίκια, διασταύρωση τιμολογίων, συγκεντρωτικές καταστάσεις πελατών-προμηθευτών, απαιτήσεις τρίτων, μεταφορές εμβασμάτων στο εξωτερικό και φορολογικές δηλώσεις. Ο στόχος να εισπραχθεί μέσα στο 2012, από 900.000 Έλληνες φορολογούμενους με οφειλές άνω των 3.000 ευρώ, το ποσό των 2 δις ευρώ από την δεξαμενή των 45 δις ληξιπρόθεσμων οφειλών, είναι απογοητευτικός και μάταιος, εάν κρίνουμε από τον εκτροχιασμό των εσόδων από τις τρέχουσες υποχρεώσεις.

Συγκεκριμένα αναφέρει ότι: «Οι 10 εντολές φόβου και τρόμου του υπουργείου Οικονομικών είναι οι εξής:

– Για μικρού ύψους οφειλές επιλέγεται η κατάσχεση στα χέρια τρίτων αντί της κατάσχεσης ακινήτων, με εξαίρεση πρόστιμα του ΚΟΚ και οφειλές υπέρ ΟΤΑ.

– Με στόχο την είσπραξη ληξιπρόθεσμων οφειλών στην εφορία δεν προβλέπεται όριο προστασίας για κατασχέσεις επί των καταθέσεων, ενώ διασώζονται μισθοί, συντάξεις και ασφαλιστικά βοηθήματα μέχρι τα 1500 ευρώ.

– Επί πολλών ακινήτων, παραγγελία κατάσχεσης εκδίδεται σε βάρος ακινήτου ελεύθερου βαρών, του οποίου η αξία είναι μεν μεγαλύτερη της οφειλής, όχι όμως πολλαπλάσια αυτής, ενέργεια που εδράζεται στην αρχή της αναλογικότητας.

– Επειδή η κατάσχεση πρέπει να γίνεται με στόχο όχι μόνο τη διακοπή της παραγραφής αλλά κυρίως, για να επιφέρει άμεση είσπραξη, το προς κατάσχεση ακίνητο πρέπει να επιλέγεται, ώστε, σε περίπτωση που ο οφειλέτης εξακολουθεί να μη συμμορφώνεται, να υπάρχει δυνατότητα άμεσης έκδοσης προγράμματος πλειστηριασμού.

– Επί κατάσχεσης ακινήτων τα οποία αποφέρουν εισόδημα από μισθώματα γίνεται ταυτόχρονα και κατάσχεση των μισθωμάτων στα χέρια του ενοικιαστή (στο σύνολό τους ή κατά ποσοστό αυτών), ώστε να υπάρχει άμεση είσπραξη της οφειλής.

– Επί οφειλετών επιτηδευματιών (φυσικών ή νομικών προσώπων) να επιλέγεται η κατάσχεση απαιτήσεών τους στα χέρια τρίτων, όπως κατάσχεση των απαιτήσεων στα χέρια πελατών της επιχείρησης, εφόσον αυτές αποδεικνύονται από τα βιβλία της επιχείρησης ή από άλλη αιτία (συμβάσεις, εκχωρήσεις κ.λπ.). Για τον εντοπισμό των απαιτήσεων αυτών θα πρέπει να διεξάγεται ενδελεχής έρευνα και να παρέχεται, όπου αυτό είναι απαραίτητο, η βοήθεια του φορολογικού ελέγχου για τον εντοπισμό τους.

– Εξέταση αποφάσεων δέσμευσης τραπεζικών λογαριασμών προκειμένου να επιβάλλεται άμεσα κατάσχεση στον ίδιο δεσμευθέντα από Δ.Ο.Υ. ή ΣΔΟΕ ή άλλη Αρχή τραπεζικό λογαριασμό, πριν την άρση της δέσμευσης και στη συνέχεια να ζητείται από το αρμόδιο κατά περίπτωση όργανο η έγκριση της άρσης της δέσμευσης μέχρι του ύψους του ποσού της κατάσχεσης, εφόσον συντρέχει περίπτωση, προκειμένου να εισπράττεται το εν λόγω ποσό για την εξόφληση των ληξιπρόθεσμων οφειλών.

– Για οφειλές που δεν έχουν υπαχθεί σε ρύθμιση δίνεται η δυνατότητα στον προϊστάμενο της ΔΟΥ κατά την κρίση του, να προχωρήσει σε κατάσχεση κυριότητας κινητών και απαιτήσεων που βρίσκονται εις χείρας είτε του οφειλέτη, είτε τρίτων.

– Έρευνα για τον εντοπισμό των συνυπόχρεων προσώπων, τα οποία ευθύνονται με την περιουσία τους (έχουν αστική ευθύνη έναντι του Δημοσίου), μαζί με τον πρωτοφειλέτη, για την πληρωμή της οφειλής.

– Υποβολή αίτησης στον αρμόδιο Εισαγγελέα για την άσκηση ποινικής δίωξης για μη καταβολή ληξιπρόθεσμων οφειλών άνω των 5.000 ευρώ, διαδικασία η οποία σύμφωνα με τις διατάξεις του νόμου είναι υποχρεωτική, ενώ στο ποσό συμπεριλαμβάνονται τόκοι και προσαυξήσεις.

Η ΕΣΕΕ επανειλημμένως έχει ταχθεί υπέρ της πάταξης της φοροδιαφυγής η οποία έχει ονοματεπώνυμο και κατά την διάρκεια των δυο τελευταίων ετών έχουμε καταθέσει σειρά προτάσεων για την “ηλεκτρονική” καταπολέμησή της.

Κατανοητή η υποχρέωση του κράτους να εισπράξει αυτά που του οφείλονται και δικαιούται, ακατανόητη όμως η μεθοδολογία που επιλέγει. Ανεξάρτητα από το γεγονός ότι η μέχρι σήμερα φοροελεγκτική αδράνεια αδικεί τους συνεπείς φορολογουμένους, ωστόσο, ο τρόπος πίεσης στους μη έχοντες και οι συλλήψεις μικροφειλετών, μας παραπέμπουν σε “οικονομική βία”.

Τέλος, ο οδηγός των αναγκαστικών μέτρων είσπραξης ληξιπρόθεσμων οφειλών του Υπουργείου για άλλη μια φορά “ξεχνά” τον συμψηφισμό απαιτήσεων και βεβαιωμένων οφειλών του Δημοσίου προς τις επιχειρήσεις, ενώ αγνοεί τις τραγικές επιπτώσεις στα δημόσια έσοδα και την ανεργία από τα χιλιάδες “λουκέτα” των Μμε επιχειρήσεων».