“Απόψε Κωσταντή, θα πεθάνεις για την Ελλάδα!”

Νύχτα 6 προς 7 του Ιουνίου στα 1822

Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από εκείνη τη μαύρη μέρα του Μαρτίου. Τα χώματα της Χίου είναι ακόμη νωπά από το αγνό, χριστιανικό αίμα 42.000 πατριωτών Ελλήνων, Ελληνίδων και Ελληνόπουλων. Το τριαντάχρονο παλληκάρι από τα Ψαρρά βράζει για εκδίκηση. Νύχτα 6 προς 7 του Ιουνίου στα 1822.Έχουνε περάσει τα μεσάνυχτα και πέρα μέσα στην νύχτα σιμώνουν τα δυό μπουρλότα, που όλο και πιότερο γεμίζει τα πανιά τους ο αγέρας. Στόνα, στου Κανάρη, ανασαίνουν εικοσιτέσσερεις ψυχές και στο άλλο του Πιπίνου, δεκαεννιά.Είναι όλοι τους ταπεινοί μαρινάροι, σαν εκείνους που συναντούσες τότε στα λιμάνια μας.

Οι αγαρηνοί γιορτάζουν το ραμαζάνι ξενυχτάνε, πίνουν και γλεντούν.Θα μπορούσαν να κολλήσουν τα μπουρλότα τους σε κάποια φρεγάτα πρώτης λίνιας, που ήταν πιο εύκολο.Σάμπως όμως του Κωνσταντή από τα Ψαρρά δεν του αρκεί αυτό. Γυρεύουν μαζί με τον Πιπίνο τον καπουτάν-χασάπη της Χίου, Καραλή τόνε λένε.Και τότες ο Κωσταντής είπε τον μεγάλο λόγο στον εαυτό του.-Κωνσταντή, θα πεθάνεις για την Ελλάδα.Δεν ήταν παλληκαράς, μα ήρωας. Και μονάχα ένας ήρωας μπορεί να πει τέτοια κουβέντα στον εαυτό του. Κι από εκείνη την στιγμή όλα ξεκαθάρισαν μέσα του έτσι, που οι μανούβρες που θάκανε θα ‘τανε τόσο ατάραχες, σαν να μην είχε αντίκρυ του οχτρό.Και να! Ο Κανάρης, με έξοχο ελιγμό, κόλλησε εύστοχα το πυρπολικό του στο εχθρικό τρίκροτο «Μπουρλότ σεϋμάζ».-Το σταυρό σας, αμολάτε τους γάντζους! βρουχιέται ο Κανάρης.Ζουρνάδες και νταούλια σωπαίνουν με μιάς και οι πασάδες και οι μπέηδες τινάζονται ορθοί, αναποδογυρίζοντας τους σοφράδες με τα κρέατα, τα κρασιά και τα σερμπέτια.

Η νύχτα γίνεται μέρα και οι αραπάδες τρέχουν, άλλοι να σβήσουν την φωτιά, άλλοι να σωθούν κι άλλοι βουτούν στην θάλασσα.Οι φλόγες τυλίγουν την τουρκική καπιτάνα και τότες οι ναύτες μας μπήγουν τις νικητήριες κραυγιές. Και τράβαγαν κουπί και γελάγανε. Και η νύχτα γιόμισε από τις χαρούμενες κραυγιές των ξυπόλητων μπουρλοτιέρηδών μας.Κι ο Κανάρης που κρατάει το διακί, γυρνάει το κεφάλι του και κοιτάει το πύρινο κατόρθωμά του, που ΄γραφε η λευτεριά, όξω από το λιμάνι της Χίου.-Τι φεγγοβολή! λέει στα παλληκάρια του.Μετά από πενήντα λεπτά που κόλλησε το μπουρλότο του Κανάρη στο τούρκικο ντελίνι η φωτιά φτάνει στην μπαρουταποθήκη και η ναυαρχίδα τινάχτηκε στον αγέρα. Δυό χιλιάδες τουρκαραπάδες βρίσκουν τον θάνατο, μεταξύ των οποίων και ο χασάπης της Χίου Καπετάν Πασάς Καρά Αλής.

Μετά από χρόνια ρώτησαν τον πυρπολητή Κανάρη, εκείνον τον σεμνό ήρωα του ΄21, που κατόπιν έγινε ναύαρχος, υπουργός και πρωθυπουργός:

– Πώς τον έκανες τον άθλο Ναύαρχε;

Εκείνος απάντησε:

-Να, ξύπνησα εκείνο το πρωί και είπα:«Απόψε Κωσταντή θα πεθάνεις για την Ελλάδα.»

Κείμενο: Λαογραφικός Σύλλογος «Μωραΐτες εν Χορώ»