Τη νύχτα που ακολούθησε, ο πατέρας της πέθανε και τη θέση του στο αξίωμα του στρατηγού την πήρε κάποιος ονόματι Δίων. Αφού και πάλι η Χριστίνα ομολόγησε την πίστη της, ενώπιον δικαστηρίου αυτή τη φορά, ο Δίων διέταξε να ξαναρχίσουν τα εις βάρος της βασανιστήρια. Κατά τη διάρκεια των βασανιστηρίων πολλοί συγκρατούμενοί της πίστεψαν στο Χριστό.
Το έργο του Δίωνα συνέχισε με μεγαλύτερη ένταση κάποιος Ιουλιανός. Αυτός έριξε τη Χριστίνα μέσα σε πυρακτωμένη κάμινο και στη συνέχεια σ’ ένα κλουβί με δηλητηριώδη φίδια, τα οποία αντί να τη δαγκώσουν της έγλυφαν τα πόδια με ευσπλαχνία. Μετά της έκοψαν τους μαστούς απ’ όπου χύθηκε γάλα αντί για αίμα και της έκοψαν και τη γλώσσα.
Όλα αυτά τα μαρτύρια τα υπέμεινε με καρτερία. Στο τέλος, με κοντάρια της τρύπησαν την καρδιά και η Χριστίνα παρέδωσε το πνεύμα, λαμβάνοντας τον στέφανο του μαρτυρίου και περνώντας στην αιώνια ζωή. Οι πηγές αναφέρουν ότι η Χριστίνα μαρτύρησε επί βασιλείας του Σεπτιμίου Σεβήρου (193-210).
Απολυτίκιο
Του πατρός σου την πλάνην λιπούσα πάνσεμνε, της ευσεβείας εδέξω την θείαν έλλαμψιν, και νενύμφευσαι Χριστώ ως καλλιπάρθενος- όθεν ηγώνισαι στερρώς, και καθείλες τον εχθρόν, Χριστίνα Μεγαλομάρτυς. Και νυν απαύστως δυσώπει, ελεηθήναι τας ψυχάς ημών.
